اوایل دهه ٨٠، دوران اوجگیری موسیقی پاپ در ایران و ظهور ستارههایی جدید در داخل کشور بود. مردمی که تا آن زمان ماهها انتظار میکشیدند تا نوار کاست یا ویدیویی از خوانندگان محبوبشان در آن سوی آبها به دستشان برسد، به سمت جوانانی در حوالی خودشان کشیده
شدند'>شدند که ترانههایی مطابق سلیقه آنها میخواندند.روزنامه شهروند - مهدی فیضیصفت: اوایل دهه ٨٠، دوران اوجگیری موسیقی پاپ در ایران و ظهور ستارههایی جدید در داخل کشور بود. مردمی که تا آن زمان ماهها انتظار میکشیدند تا نوار کاست یا ویدیویی از خوانندگان محبوبشان در آن سوی آبها به دستشان برسد، به سمت جوانانی در حوالی خودشان کشیده شدند که ترانههایی مطابق سلیقه آنها میخواندند. محسن چاووشی، محسن یگانه، فرزاد فرزین، احسان خواجهامیری و رضا صادقی،
خوانندگانی بودند که توانستند به سرعت هوادارانی تیفوسی برای خود دستوپا کنند.در این میان خوانندگان دیگری نیز بودند که صدای آنها از ضبط خودروهای خیابانهای سراسر ایران شنیده میشد اما خیلی زود فراموش شده و از صحنه کنار رفتند. اتفاقی که در سینما و فوتبال هم نمونههای مشابه زیادی دارد. در این گزارش نقبی به خاطرات تعدادی از این خوانندهها میزنیم که در دهه ٨٠ به شهرت رسیدند اما دیگر نامی از آنها شنیده نمیشود.ضلع شکسته مثلث طلاییسال ١٣٨٤ دو خواننده با نام مشابه «محسن»، بازار موسیقی را به تسخیر خود درآوردند. چاووشی و یگانه با آهنگ «نشکن دلمو» توجه مخاطبان در همه ردههای سنی را به خود جلب و عنوان آهنگ «هیت» سال را از آن خود کردند. این دو کارهای زیادی را با همخوانی یکدیگر به انتشار رساندند که مورد اقبال عمومی نیز قرار گرفت اما این مثلث، ضلع سومی هم داشت؛ حامد هاکان. صدای او در قسمتی از آهنگ «نشکن جزیره گم شده...
ادامه مطلبما را در سایت جزیره گم شده دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : silas321o بازدید : 164 تاريخ : جمعه 24 شهريور 1402 ساعت: 21:40